Kurt Velghe: "Welkom in de wondere wereld van Waaiendijk"

https://medium.com/film-theater 28/11/2021

Regisseur Eric Meirhaeghe laat zijn verbeelding de vrije loop en neemt ons mee in de wondere wereld van Waaiendijk. De kinderlijke verwondering grijpt je al vast bij het openingsbeeld en laat je niet meer los tot het laatste woord gesproken is in deze wondermooie voorstelling van Toneelkring Sint-Rembert uit Torhout.

Lutgard, een vrouw met een verleden, komt aanwaaien in Waaiendijk. Ze is duidelijk niet op haar gemak. Zal Waaiendijk haar een warm welkom heten, met al zijn kleinburgerlijkheid, zijn hypocrisie, zijn angstaanjagendheid. Of zullen ze haar uitspuwen…?

Muziek speelt op de achtergrond en geleidelijk aan krijgen we zicht op het prachtige decor en op de bewoners van Waaiendijk. Stoelen hangen ogenschijnlijk kris kras door elkaar boven de scène (achteraf horen we van regisseur Eric dat dit niet zo toevallig is, dit verbeeldt eigenlijk opwaaiende blaadjes bij een storm). Côté cour staan wat kasten, centraal een burootje en côté jardin een gezellig huiskamertje. Her en der zien we de bewoners van Waaiendijk: Stofzuigermadam en Grellige Bomma komen eens piepen en Gaston van Plaffeturen Proost zit achteraan op scène te ‘spelen’ met een fles met een boodschap. En dan komt Dansmarieke die ons meeneemt in het verhaal van Lutgard Fonteyn. De toon is gezet en de voorstelling blijft ook consequent dezelfde toon aanhouden.

De kinderlijke verwondering grijpt je al vast bij het openingsbeeld en laat je niet meer los tot het laatste woord gesproken is in deze wondermooie voorstelling van Toneelkring Sint-Rembert uit Torhout.

Vraag. Is het de wind die alles doet samen waaien? — Dansmarieke

Hoe mooi kan een toneelvoorstelling zijn…? De enscenering is prachtig en de muziek past perfect bij de voorstelling. Maar ook de belichting is even schoon als de rest van de voorstelling. Dat zie je al bij het eerste beeld, waar een blauwachtig licht doorheen de stoelen schijnt in prachtige stralen, als ware het de zon zelf die blauw geworden is. Een pluim moet ook zeker naar de acteurs, die zich stuk voor stuk hun personage eigen maken en op dezelfde magische stroom meevaren als regisseur en techniek. Iemand eruit lichten zou de rest van de cast oneer aandoen en dat is geenszins de bedoeling. De vele sublieme regievondsten (de auto van Pol Proost, Grellige Bomma en de kasten, het spel met de plaffetuur, de dansen, …) maken de voorstelling af en maken dit tot één van de mooiste toneelervaringen van de laatste jaren. Het gaat zelfs zover dat bij het schrijven van deze tekst als bij wonder een glimlach op mijn gezicht verschijnt.

Regie: Eric Meirhaeghe

Spel: Liesbet Desmet, Dries Werbrouck, Ann Soubry, Karien Cobbe, Martine Geerinckx, Didier Lingier & Berna Casier